Папијон -Лефевре синдром
Definicija
Папијон -Лефевре синдром (ПЛС) е ретка ектодермална дисплазија која се карактеризира со кератодерма поврзана со ран почеток на периодонтитис.
Пребарување
Pun naziv
Папијон -Лефевре синдром
Kratki naziv
---
Sinonimi
ПЛС Синдром на палмоплантарна кератоза - периодонтопатија
Orpha broj
678
Kategorija
Podkategorija
Naziv na stranom jeziku
---
Prevalenca
1-9 / 1 000 000
Nasleđivanje
Автосомно рецесивно
Period početka bolesti
---
ICD 10
Q82.8
OMIM
245000
UMLS
C0030360
GARD
3100
MEDDRA
---
Tekstualni opis
Дифузна палмоплантарна кератодерма со еритематозни пликови се развива помеѓу првата и четвртата година од животот, при што стапалата се повеќе погодени од дланките. Хиперкератоза со псоријазна форма може да се појави на дорзалните површини на дланките и стапалата (трансградиентно проширување), а помалку често, лезиите може да се видат и на екстремитетите (колената и лактите). Лезиите на кожата се проследени со интензивен периодонтитис со алвеоларни коскени лезии и рана загуба на примарната дентиција. Кожните лезии се влошуваат при ладно и за време на епизоди на сериозно тежок периодонтитис. За време на детството, феноменот на периодонтална болест се повторува со брза загуба на трајната дентиција. Случаите на ПЛС со блага периодонтална болест или со доцна појава на истата се ретки. Кај половина од пациентите, ПЛС е пропратена со зголемена подложност на кутани и системски инфекции (фурункулоза, кожни апцеси, пиодерма, хидраденитис супуратива, инфекции на респираторниот тракт и други). Пациентите може да имаат и појава на лошо миризлива хиперхидроза, фоликуларна хиперкератоза, дистрофија на ноктите или дурални калцификации. Поврзаноста на ПЛС со малигнен меланом или рак на сквамозни клетки, многу ретко се пријавува.
Etiologija
ПЛС настанува поради мутации во CTSC генот (11q14.2) кој кодира за катепсин Ц (познат и како дипептидил пептидаза 1), лизозомна протеаза која игра улога во епидермалната диференцијација и десквамација и во активација на серин протеаза што се експресира во клетките на имуниот систем. ЦТСЦ мутациите водат до скоро целосна загуба на активноста на катепсин Ц што води до подложност на специфични вирусни патогени. Се смета дека други имуно посредувани недостатоци во механизмот на одбрана може да се вклучени во патогенезата на ПЛС.
Prognoza
bolest_prognoza
Diferencijalna dijagnoza
Диференцијалната дијагноза вклучува две ретки заболувања кои се алелични варијатни на ПЛС, Хајм-Мунк синдром и препубертетен/агресивен периодонтитис. Други болести со слични дерматолошки карактеристики се локализирана епидермолитична палмоплантарна кератодерма (Ворнер), мал де Меледа, Хауел-Еванс синдром, трансградиентна и прогредиентна палмоплантарна кератодерма (Грејтерова болест) и кератозис пунктата.
Tretman
Третманот се заснова на орални ретиноиди кои ја ослабуваат палмоплантарната кератодерма и ја забавуваат алвеоларната коскена лиза. Антибиотиците, заедно со орална хигиена и плакнење на устата, се препорачуваат за забавување на напредокот на периодонтитисот. На крај, примарните или останатите заби се вадат и се заменуваат со дентални импланти. Антибиотерапија се користи за третман на повторливи инфекции. Етретинат (синтетички ретиноид), е лек кој покажува ветувачки резултати во третман на ПЛС.
Dijagnostičke metode
Дијагнозата се поставува врз основа на клиничките знаци. Денталната радиографија покажува атрофија на алвеоларната коска. Тестот за неутрофилната функција покажува аномалии на хемотакса и фагоцитоза со полиморфонуклеарни леукоцити. Биопсијата на кожата покажува хиперкератоза со фокална паракератоза, средно тешка периваскуларна инфилтрација, хипергранулоза и акантоза. Биохемиската анализа покажува загуба на ЦТСЦ активноста. Дијагнозата се потврдува со генетско тестирање.
Antenatalna dijagnoza
Антенаталната дијагноза е теоретски можна, но досега не е пријавена.
Epidemiologija
Преваленцата е проценета помеѓу 1 на 250 000 и 1 на 1000 000 лица. Односот на машки спрема женски лица е еднаков. ПЛС се појавува во сите етнички групи.
Genetsko savetovanje
Пренесувањето е автосомно рецесивно. На родителите кои имаат заболено дете треба да им се понуди генетско советување и да се информираат дека ризикот од заболување на наредното дете е 25%.
Terapija
---
Klinička istraživanja
---