Metilmalonična acidemija, koja ne reaguje na vitamin B12
Definicija
Metilmalonska acidemija koja ne reaguje na vitamin B12 predstavlja urođenu metaboličku grešku vitamina B12 (kobalamina), karakterisanu ponavljajućim ketoacidotskim krizama, prolaznim povraćanjem, dehidracijom, hipotonijom i intelektualnim deficitom, bez odgovora na tretman vitaminom B12. Dva glavna tipa metilmalonske acidemije koja ne reaguje na vitamin B12 su mut0 i mut- (videti ove termine).
Pretraga
Pun naziv
Metilmalonična acidemija, koja ne reaguje na vitamin B12
Kratki naziv
Sinonimi
Metilmalonična acidurije koja ne reaguje na primenu vitamina B12
Orpha broj
27
Kategorija
Podkategorija
Naziv na stranom jeziku
Prevalenca
Nepoznato
Nasleđivanje
Autozomno recesivno
Period početka bolesti
ICD 10
E71.1
OMIM
251000
UMLS
C1855114
GARD
NULL
MEDDRA
NULL
Tekstualni opis
Pacijenti sa metilmaloničnom acidemijom, koja ne reaguje na primenu vitamina B12, obično bez homocistinurije prve znake bolesti pokazuju veoma rano (mut-pacijenti). Dugoročne posledice su neurološka oštećenja usled metaboličkog moždanog udara i terminalnog stadijuma bubrežne insuficijencije.
Etiologija
Metilmalonična acidemija bez homocistinurije, koja ne reaguje na primenu vitamina B12 uzrokovana je potpunim (mut0) ili parcijalnim (mut-) nedostatkom aktivnosti mitohondrijalnog enzima metilmalonil-CoA mutaze. Ovaj nedostatak je uzrokovan mutacijama u MUT genu (6p21).
Prognoza
bolest_prognoza
Diferencijalna dijagnoza
Diferencijalna dijagnoza uključuje metilmaloničnu acidemiju sa homocistinurijom (vidi ovaj pojam), uzrokovanu defektima u cblC, cblD i cblF, koji se mogu razlikovati po prisustvu megaloblastne anemije, ili metilmalonske acidemije bez homocistinurije koja reaguje na primenu vitamina-B12 (vidi ovaj pojam). Obično se javlja nešto kasnije (1 mesec do 1 godine). Komplementarna analiza se može koristiti da bi se identifikovala bolest uzrokovana cbl ili mut komplementom.
Tretman
Lečenje uključuje dijetu sa ograničenim unosom proteina, koja treba da se uvede čim se se sanira život ugrožavajuće stanje, kao što su ketoacidoza ili hiperamonemija. Oralni antibiotici mogu takođe biti korisni. Transplantacija jetre je pokušana kod ograničenog broja pacijenata, ali to obično ne pruža potpunu zaštitu od bubrežnih i neuroloških komplikacija.
Dijagnostičke metode
Dijagnoza se zasniva na nalazu povećanog nivoa metilmalonične kiseline u krvi i urinu. Povećan odnos propionilkarnitina i / ili povećanog propionilkarnitin-acetilkarnitina u osušenim krvnim flekama tandemskom mas spektrometrijom (MS / MS). Dijagnoza se može potvrditi studijama na somatskim ćelijama ili molekularnim genetskim testiranjem.
Antenatalna dijagnoza
Antenatalna dijagnoza je moguća merenjem metilmalonata u plodnoj tečnosti i majčinom urinu u drugom trimestru i studijama funkcionalne mutazne aktivnosti i metabolizma kobalamina u ćelijama amnionske tečnosti. Molekularno genetska prenatalna dijagnostika je takođe moguća, kada su poznate mutacije u oboleloj porodici.
Epidemiologija
Prevalenca od 1 / 48,000-1 / 61,000 je prijavljena za metilmalonsku aciduriju svih uzroka u Severnoj Americi i 1 / 26,000 u Kini, ali od ovoga je samo podgrupa metilmalonska acidemija, koja ne reaguje na primenu vitamina B12.
Genetsko savetovanje
Poremećaj se prenosi autozomno recesivno.