Аденокарцином на хранопровод

Точната етиологија е непозната. Постои силна поврзаност меѓу ГЕРД и прекумерната дебелина. Нема специфична и позната генетска врска. Главниот патолошки прекурсор е Баретов хранопровод (БЕ), кој се карактеризира со метаплазија на слузницата на хранопроводот со променливи растојанија над стомакот, а се идентификува преку ендоскопија и патологија. Во позадина на БЕ настанува висок процент на случаи на ЕАЦ.

bolest_prognoza

Диференцијалните дијагнози вклучуваат идиопатска ахалазија, гастричен рак и бенигна структура на хранопроводот.

Лекувањето може да биде со куративна намера кога болеста е ограничена на хранопроводот, па дури и кога се вклучени локалните јазли на примарниот тумор. Примарното лекување на ЕАЦ е хируршка ресекција, обично со трансторакална ресекција, а повремено и зарез на вратот. Кај селектирани случаи се прави трансхијатална езофагектомија (без отворање на градите). Кај пациенти дијагностицирани со рани ракови, особено пациенти кои се под надгледување за БЕ, употребата за ендоскопска операција, често во комбинација со радиофреквентна аблација (РФА) може да ја истисне потребата за отворена операција. Исто така се користи и хемотерапија или комбинација на хемотерапија со терапија со радиозрачење пред или после операција. Голем број на клинички испитувања го поддржуваат ова практикување, особено каде туморот е локално напреден, а ова е стандардот на грижа во Европа и Северна Америка. Хемотерапевтските лекови кои најчесто се користат во комбинација се епирубицин, цисплатин и 5-флуороурацил (познат како ЕЦФ). Капецитабин и оксалиплатин се помалку токсични агентки кои можат да се користат кај оние со срцеви и ренални проблеми. Кај пациенти кои не се соодветни за пристапи со операција, често користена алтернатива е радиотерапија со високи дози и хемотерапија. За палијативни пристапи, само-проширувачките метални стенти (СЕМС) можат да ја ублажат дисфагијата, а исто доаѓаат предвид и хемотерапија, терапија со радијација и ласерски пристапи.

Ендоскопија и биопсија ја утврдуваат дијагнозата. За стејџинг, КТ скен на вратот, градите и абдоменот или КТ комбиниран со ПЕТ скен ќе го идентификуваат примарниот тумор во повеќето случаи како и било кое проширување до лимфните јазли и органи, како што се црниот дроб, белите дробови и коските. Ендоскопскиот ултразвук (ЕУС) исто така почесто се користи за стејџинг и е од посебна важност за раните ракови. Лапароскопија се користи кај селектирани случаи за понатамошен стејџинг.

---

Има проценета годишна инциденца од 1/35,000.

---

---

---