Акрокалосален синдром

Definicija

Акрокалосален синдром (АЦС) е полималформативен синдром кој се карактеризира со агенеза на корпус калосум, дистални аномалии на екстремитетите, мали краниофацијални аномалии и интелектуален дефицит.

Пребарување

Pun naziv

Акрокалосален синдром

Kratki naziv

---

Sinonimi

АЦС

Orpha broj

36

Kategorija

Podkategorija

Naziv na stranom jeziku

---

Prevalenca

---

Nasleđivanje

---

Period početka bolesti

---

ICD 10

Q04.0

OMIM

200990

UMLS

C0796147  C2931760

GARD

5721

MEDDRA

---
Tekstualni opis
Кај АЦС, краниофацијалните аномалии вклучуваат макроцефалија со нанапред испакнато чело и окципит, хипертелоризам, голема предна фонтанела, кратка мандибула и нос со нанадвор превртени ноздри и широк носен мост. Случаите на аненцефалија се забележуваат како и кај други новородени со додатна коска во предната фонтанела, калвијален дефект или Денди - Вокер малформација. Хипоплазија на корпус калосум или агенеза, е главна карактеристика на АЦС. Може да се поврзе со арахноидна циста во третина од случаите и со различни други мозочни абнормалности (медула облонгата, хипоплазија на темпорален лобус или понс хипоплазија, микрополигирија и хипоплазија или агенеза на церебеларен вермис). Дисталните аномалии на екстремитетите вклучуваат преаксијална или постаксијална полидактилија или полисиндактилија на палците на нозете или рацете. Поголемиот дел од пациентите со АЦС имаат интелектуален дефицит кој е сериозно тежок во 80% од случаите, и значајна психомоторна ретардација. Повремено се појавуваат дополнителни малформации: краток филтрум/горна усна, висок лак на непцето, расцеп на усни /непце, срцеви маани, хипоспадијаза и ингвинална и умбиликална хернија.
Etiologija
Мутациите на гените на кинезин KIF7 (15q26.1) и транскриптивниот активатор GLI3 (7p14.1) се одговорни за АЦС. Двата гени се вклучени во цилијарниот пат на Соничното Еже (Sonic Hedgehog патот е оној кој пренесува информација до ембрионските клетки за соодветно да се диференцираат при развој). Нивните мутации влијаат на ран развој на средните структури за време на ембриогенезата.
Prognoza
bolest_prognoza
Diferencijalna dijagnoza
Диференцијалната дијагноза вклучува Грег цефалополисиндактилија, орално-фацијален-дигитален синдром 1 и 2, Мекел - Грубер, Смит - Лемли - Опиц, Рубинштајн - Тајби, цереброокулофациоскелетен синдорм, Аикарди, Неу-Лаксова, псевдотрисомија 13, Ториело - Кареј, отопалатодигитален 2 и Да Силва синдроми.
Tretman
За полидактилијата се препорачува хируршка интервенција.
Dijagnostičke metode
Дијагнозата се заснова на физички преглед, а поради високата варијабилност на фенотипите, утврден е консензус за минимални дијагностички критериуми, со тоа што за сомнеж за АЦС дијагноза потребно е исполнување на 3 од следните 4 карактеристики: целосно или делумно отсуство на корпус калосум, мали краниофацијални аномалии, средно до сериозно тешка психомоторна ретардација со хипотонија и полидактилија.
Antenatalna dijagnoza
Антенатална дијагноза се заснова на преглед со ултразвук од 20 недела на гестација и магнетна резонанца на фетусот.
Epidemiologija
Преваленцата не е позната, но објавени се помалку од 50 случаи на АЦС од првиот опис во 1979 година.
Genetsko savetovanje
АЦС е автосомно рецесивна болест. Постои 25% ризик за да се појави. Ако генетската мутација на гените кинезин/ транскриптивен активатор се идентификувани кај погоденото дете, тогаш е можна дијагноза за второто дете со молекуларно тестирање за време на бременоста преку ЦВС метода.
Terapija
---
Klinička istraživanja
---