Атаксија-окуломоторна апраксија тип 1
Definicija
Атаксија со окуломоторна апраксија тип 1 (АОА1) е ретка автосомна рецесивна церебеларна атаксија (АРЦА), која се карактеризира со прогресивна церебеларна атаксија поврзана со окуломоторна апраксија, тешка невропатија и хипоалбуминемија.
Пребарување
Pun naziv
Атаксија-окуломоторна апраксија тип 1
Kratki naziv
---
Sinonimi
АОА1
Orpha broj
1168
Kategorija
Podkategorija
Naziv na stranom jeziku
---
Prevalenca
Непознато
Nasleđivanje
Автосомно рецесивно
Period početka bolesti
---
ICD 10
G11.3
OMIM
208920
UMLS
C1859598
GARD
9283
MEDDRA
---
Tekstualni opis
Церебеларната атаксија е првата манифестација на АОА1 со средна возраст на почеток од 4.3 години (2-10 години) и се карактеризира со прогресивна нестабилност на одот, проследена со дисартрија и дисметрија на екстремитетите. Подоцна, периферната аксонална моторна невропатија ја доминира клиничката слика. Окуломоторна апраксија (ОМА; неможност да се координираат очите ± со движењата на главата: кога главата се врти кон латерална цел; главата ја достигнува целта пред очите) е присутна кај скоро сите лица со АОА1. Хореата е присутна на почеток кај 80% од пациентите, а дистонијата на горните екстремитети се појавува кај 50% од лицата. Додатните карактеристики вклучуваат грчеви со квадратести бранови, сакадично следење и нистагмус предизвикан од зјапање, арефлексија проследена со тешка периферна невропатија. Забележан е променлив интелектуален инвалидитет.
Etiologija
АОА1 резултира од мутации во генот АПТХ (9p13.3) кој енкодира апратаксин кој игра улога во поправката на прекинот на ДНК во една низа. Повеќето идентификувани мутации досега се локализирани во егзоните 5, 6 и 7. Утврдени се некои корелации меѓу генотипит и фенотипот: на пример тежок и упорен хореичен фенотип е поврзан со мутации А198В; скратените мутации се поврзани со поран почеток и делеции со потежок фенотип и интелектуален инвалидитет.
Prognoza
bolest_prognoza
Diferencijalna dijagnoza
Диференцијалната дијагноза вклучува Фридрих атаксија, атаксија со недостаток на витамин Е, АОА2, атаксија-телеангиектазија, нарушување слично на атаксија-телеангиектазија, автосомна рецесивна спастична атаксија на Шарлевуа-Сагвенај.
Tretman
Не постои специфичен третман за АОА1, а лекувањето главно е супортативно. Вклучува физикална терапија за церебеларна атаксија и инвалидитети што резултираат од периферна невропатија; едукативна поддршка за потешкотии со читање и пишување, говорна терапија за дисартрија и когнитивно оштетување. Се препорачуваат диета со низок холестерол и хиполипемијантно лекување. Се предлага рутинска контрола со невролог или неврогенетичар. Во тек се некои терапевтски испитувања, како што е оценувањето на ефикасност на Коензим Q10 во еволуцијата на болеста.
Dijagnostičke metode
Дијагнозата се базира на клиничките истражувања, прогресивната еволуција, отсуството на екстраневролошки наоди и семејната историја. Наодите од електромиографијата отксирваат тешка аксонална сензори-моторна невропатија. Окулографските снимки покажуваат нормални латенци, хипометрични сакади, намалување на средните добивки во амплитудите и скршени сакади во повеќекратни сукцесивни сакади. Сликите на церебрална магнетска резонанца покажуваат церебеларна атрофија. Хипоалбуминемија и хиперхолестеролемија се вообичаени (траењето на болеста е во позитивна корелација со холестерол а во негатовна корелација со нивоата на албумин). Дијагнозата се потврдува со молекуларна анализа на АПТХ генот.
Antenatalna dijagnoza
Тестирањето на носителите за членови во семејството со ризик и пренатално тестирање се можни доколку двете алели кои ја предизвикуваат болеста во семејството се познати.
Epidemiologija
АОА1 претставува 3.6% од сите АРЦА во Протугалија; во Јапонија, АОА1 се смета за најчестата причина на АРЦА. Во група од 227 пациенти најчесто од француско потекло со прогресивна церебеларна атаксија одбрани после исклучување на Фридрих атаксија, релативната зачестеност на АОА1 беше 5%.
Genetsko savetovanje
Преносот е автосомно рецесивен. Се препорачува генетско советување затоа што секој брат или сестра на погодено лице има ризик од 25% да биде погоден, 50% да биде асимптоматски носител и 25% да биде ниту погоден ниту носител.
Terapija
---
Klinička istraživanja
---