Волф-Хиршхорн синдром
Definicija
Волф-Хиршхорн синдром (ВХС) е развојно нарушување што се карактеризира со типични краниофацијални карактеристики, пренатално и постнатално оштетување на раст, интелектуална попреченост, тежок застој во психомоторниот развој, напади и хипотонија.
Пребарување
Pun naziv
Волф-Хиршхорн синдром
Kratki naziv
---
Sinonimi
Дистална делеција 4p Дистална моносомија 4p Теломериска делеција 4p 4p- синдром
Orpha broj
280
Kategorija
Podkategorija
Naziv na stranom jeziku
---
Prevalenca
1-9 / 100 000
Nasleđivanje
Не е применливо или Непознато
Period početka bolesti
---
ICD 10
Q93.3
OMIM
194190
UMLS
C1956097
GARD
7896
MEDDRA
10050361
Tekstualni opis
ВХС почесто се појавува кај жени отколку кај мажи (2:1). Забележани се интраматеричен застој во раст и постнатално бавно зголемување на тежина. Пациентите имаат изразено лице, кое се карактеризира со изглед на „шлем на грчки воин“ (широк носен мост кој продолжува до челото), кој појасно е видлив пред пубертет, микроцефалија, високо чело со изразена глабела, хипертелоризам, епикантус, високо заоблени веѓи, краток филтрум, надолу спуштена уста, микрогнатија, лошо формирани уши со јами/ознаки, а во некои случаи и расцеп на усна/непце. Скелетните аномалии вклучуваат кифоза или сколиоза со малформирани вертебрални тела, дополнителни или споени ребра, клупски стапала и разделена дланка. Пациентите страдаат од хипотонија со мускулна недоразвиеност, која можеби предизвикува чести проблеми при хранење и може да доведе до неуспех во напредување. Застојот во развој е тежок: повеќето пациенти не постигнуваат контрола на сфинктерите, самохранење или облекување, а помалку од 50% одат, со или без поддршка, меѓу 2 и 12 годишна возраст. Интелектуалниот дефицит е умерен до тежок, ретко благ. Говорот е ограничен на гутурални или дисилабични звуци, освен кај неколку пациенти кои постигнуваат формулирање на прости реченици. Забележани се различни видови на напади до 95%, почетокот е меѓу неонаталниот период и 36 месеци, а активирачкиот фактор често е треска. Статус епилептикус се појавува кај половина од пациентите. Над 30% од децата развиваат атипични отсуства со 1 или 6 годишна возраст. Кај близу 50% нападите запираат во детството. Повеќето пациенти имаат структурни дефекти во централниот нервен систем, воглавно вклучувајќи истенчување на корпус калосум. Конгениталните срцеви дефекти, најчесто атријален септален дефект, се забележани кај 50%. Често забележани се и офталмолошки, аудитивни и дентални аномалии. Пациентите може да имаат повторливи инфекции на респираторниот тракт и отитис медија, заради недостаток на антитела (Иг1 или ИгГ2 субкласа). Опишани се малформации на уринарниот тракт, а половина од машките пациенти имаат хипоспадија и крипторхидизам.
Etiologija
ВХС настанува заради делеција на краткиот крак на четвртиот хромозом (4p16.3 регион), вклучувајќи барем дел од гените LETM1 и WHSC1. Делециите поголеми од 3 Мб изгледа дека се поврзани со повисок ризик од срцеви дефекти и расцеп на непце.
Prognoza
bolest_prognoza
Diferencijalna dijagnoza
Диференцијалната дијагноза вклучува многу синдроми кои покажуваат застој во раст. Интелектуална попреченост и/или фацијален дисморфизам, како што се Секел, ЦХАРГЕ, Смит-Лемли-Опиц, Опиц Г/БББ, Вилијамс, Рет, Ангелман и Смит-Магенис синдромите.
Tretman
Лекувањето е симптоматично и бара мултидисциплинарно лекување, вклучувајќи различни програми за рехабилитација, третман за напади (валпроична киселина со или без етосукцимид) и терапии за хранење.
Dijagnostičke metode
Дијагнозата се базира на физикален преглед и се потврдува со молекуларна генетика или цитогенетска анализа, флуоресцентна ин ситу хибридизација (ФИСХ), и геномска анализа на хромозомска микро-низа (ЦМА), кои претставуват методи на избор за тестирање. Електроенцефалографските (ЕЕГ) испитувања покажуваат типични наоди кај 90% од пациентите.
Antenatalna dijagnoza
Антенатално тестирање е можно кога 4p16.3 хромозомско преуредување е веќе идентификувано кај еден родител.
Epidemiologija
Болеста има проценета преваленца од 1:50 000 раѓања.
Genetsko savetovanje
Повеќето случаи се спорадични, но неурамнотежена транслокација може да се наследи од родител со урамнотежено преуредување.
Terapija
---
Klinička istraživanja
---