Конгенитална дисеритропоетска анемија тип 1

Иако етиологијата на КДА тип 1 не е целосно разјаснета, повеќето случаи се поврзуваат со мутации во CDAN1 генот (15q15.2), кој кодира информации потребни за протеин одговорен за интеракција помеѓу хистонот и чаперонот. Втор генетски причинител на КДА тип 1 вклучува мутации во C15ORF41 генот (15q14) кој кодира информации за протеинот ендонуклеаза. Оваа мутација е неодамна опишана кај 3 пациенти без мутација во CDAN1 генот. Бидејќи неколку пациенти со КДА тип 1 немаат мутации во овие два гена, присуство на мутација во трета генетска локација може да постои.

bolest_prognoza

Дијагнозата на КДА тип 1 се одвива со исклучување на други причини за макроцитоза (недостиг на Б12 витамин, недостиг на фолна киселина или други мегалобластни анемии како пернициозна анемија или синдром на мегалобластна анемија која одговара на тиамински третман; (види термин), стекната дисеритропоеза (миелодиспластични заболувања) и хемолитични анемии. Треба да се исклучи присуство на синдром на Гилберт (види термин) и други инфекции.

Кај пациенти со CDAN1 мутации, третманот се фокусира кон нормализирање на нивото на хемоглобин со примена на интерферон (ИФН) алфа. Трите случаји со мутации во C15ORF41 генот немаа позитивен одговор на третманот со интерферон алфа. Потребна е контрола на нивото на крвен феритин со кое се мониторира акумулацијата на железо. Ако е потребно, се спроведуваат процедури за намалување на железото. Спленоктомија не е препорачана и се спроведува во индивидуални случаји на пациенти кои се зависни на трансфузии и имаат зголемена слезина. Во некои случаји потребна е трансфузија. Во тешки случаи на фетална анемија, потребна е ин-витро трансфузија. Холецистектомија (хируршко отстранување на жолчното кесе) е често индицирана. Kaj неколку индивидуи е опишана успешна алогена трансплатација на коскена срж и за оваа процедура може да се размислува кај лица кои се зависни од трансфузии и не покажуваат ефект со интерферонска терапија.

Како дијагностички процедури се набројуваат лабараториските наоди, карактеризација на еритроцитите и преглед на коскената срж. Хемоглобинот и хаптоглобинот се ниски, крвната размаска покажува анизопоикилоцитоза и точкасти базофилни еритроцити. Аспират или биопсија од коскената срж покажува еритроидна хиперплазија (сооднос помеѓу еритропетични и гранулопоетички клетки од 3 до 8), мегалобластоидни промени на хроматинската структура, големи полиплоидни клетки со неправилен изглед на јадрото, неколки би-, три- или тетра-јадрени полихроматски еритробласти и интрајадрени хроматински мостови кои се присутни кај 1-8% од сите еритробласти. Електронска микроскопија покажува сунѓерест хетерохроматин со изглед на Швајцарско сирење.

За пренатална дијагноза кај ризични бремености потребна е претходна идентификација на мутации кои ја предизвикуваат болеста во фамилијата.

Преваленцијата не е позната. Во период од 42 години (од 1967 до 2009), пријавени се 122 КДА тип 1 случаи во Европа.

Генесткото советување е можно во случај на КДА 1. Се наследува по автосомно рецесивен пат.

-

-