Леј синдром

Леј синдром има повеќе причини за појава, и сите имплицираат дефект во производство на аеробична енергија, во распон од пируват дехидрогеназа комплекс до пат на оксидативна фосфорилација. Повеќето мутации се лоцирани во нуклеарниот ген. Гените идентификувани до денес, енкодираат или една од суб-единиците на пируват дехидрогеназа комплекс, една од субединиците на респираторниот комплекс 1 или 2, или протеин е инволвиран во креирање на респираторен комплекс 4. Помеѓу 10 и 30% од индивидуите со Леј синдром носат митохондријални ДНК мутации, најчести од нив 8993T>G или 8993T>C мутации во MTATP6 генот кој енкодира субединица од АТП синтеза. Овие индивидуи често се вели дека имаат мајчински наследен Леј синдром. Тие имаат високи пропорции (над 95%) од митохондријалната ДНК мутација. Пониски пропорции на оваа мутација се поврзани со поблаг фенотип како НАРП синдром (Неврогенска Атаксија и Ретинитис Пигментоза). Генетската причина за многу случаи на Леј синдром е непозната и покрај присуството на специфични биохемиски дефекти кај дел од случаите.

bolest_prognoza

---

Не постои специфичен третман за Лејова болест. Се предлагаат неколку различни витамини или кофактори, како Б1 (тиамин), Б2 (рибофлавин) и коензим Q10. Ефикасноста зависи од основниот дефект. Кетогенска диета може да се предложи за пациенти со недостаток на пируват дехидрогеназа.

Дијагнозата на синдромот се основа на снимање на мозокот кој покажува специфична топологија на лезиите во мозочните клетки и базалната ганглија, често во поврзаност со леукодистрофија и церебрална атрофија. Нивоата на лактатите се константно зголемени во цереброспиналната течност, и често во крвта. Етиолошката дијагноза се потпира на биохемиски истражувања кои го бараат основниот недостаток на производство на енергија. Пируватната дехидрогеназа се испитува во леукоцитите или во здебелените кожни фибробласти, каде оксидативната фосфорилација е покомплетно анализирана во мускулите или црниот дроб.

Пренатална дијагноза може да се направи ако е позната генетската аномалија на нуклеарниот ген. Многу е потешко кога измените вклучуваат митохондријален ДНК ген поради хетероплазмија (постоење на митохондрија со променет геном и нормална митохондрија). Кога само биохемискиот дефект е идентификуван, пренаталната дијагноза е комплексна поради потенцијалните потешкотии во биохемиската анализа на амиоцитите, како и можноста дека овие клетки не изразуваат дефект во кожните фибробласти.

Преваленцата на раѓање е отприлика 1 на 36 000.

Во повеќето случаи, Леј синдром се пренесува автосомно рецесивно. Меѓутоа, PDH оштетувањата настануваат поради аномалии кај поединци E1alfa Кои се Х поврзани и митохондријалните ДНК промени се мајчински пренесени. Генетско советување зависи од идентификување на причината на болеста.

---

---