Несиндромска понтоцеребеларна хипоплазија

Поголемиот број на случаи на ПЦХ опфаќа мутации во спојување на ендонуклеаза тРНА (ТСЕН). Мутациите одговорни за ПЦХ2, ПЦХ4, ПЦХ5 вклучуваат мутации во ТСЕН2 (ПЦХ2), ТСЕН34 (ПЦХ2) и ТСЕН54 (ПЦХ2, 4, 5). ПЦХ6 е заради мутации во митохондријалната синтетаза аргинил-тРНА во генот РАРС2. Приближно половина од случаите со ПЦХ1 се заради мутации во генот ЕХОСЦ3. Етиологијата на ПЦХ3 и ПЦХ7 е непозната, меѓутоа мутациите во спојување на ендонуклеаза тРНА, митохондријалната синтетаза аргинил-тРНА и киназа 1 поврзана вакцинија се во основа на малцинство на ПЦХ1 случаите и пријавена е врска на хромозом 7 кај 2 ПЦХ3 семејства. Новата ретка форма на ПЦХ, ПЦХ8, е предизвикана од мутација на губење на функција во генот ЦХМП1А.

bolest_prognoza

Диференцијалната дијагноза вклучува прогресивна церебело-церебрална атрофија (ПЦЦА), инфантилна церебрална и церебеларна атрофија (ИЦЦА), конгенитални нарушувања на гликосилација тип 1А и Д, недостаток на фосфосерин аминотрансфераза, синдром на Прогресивна енцефалопатија со Едема Хипсаритмија и Оптичка атрофија (ПЕХО), дистрогликанопатии како Вокер-Варбург синром, МЕБ-болест, Фукујама конгенитална мускулна дистрофија, лисенцефалија, фенотип на Х-поврзана мозочна малформација со микроцефалија и хипоплазија на мозочното стебло и церебелумот, конгенитална фиброза на екстраокуларните мускули тип 3 (ЦФЕОМ3) со екстраокуларно зафаќање и стекната церебеларна хипоплазија кај предвремени пораѓања.

Лекувањето е симптоматско затоа што не постои лек за ПЦХ и вклучува лекови за третман за дистонија, дискинезија и напади, перкутано ендоскопско гастростомско хранење преку цевка и некогаш може да биде потребна и респираторна поддршка. Животозагрозувачки компликации за пациентите со ПЦХ2 се смрт во креветче, апнеја во сон, рабдомиолиза и малигна хипертермија.

Дијагнозата се поставува на клинички симптоми и неврорадиолошки наоди (МРИ). Може да се потврди со молекуларни генетски анализи. МРИ покажува понтоцеребеларна хипоплазија со почесто и потешко погодени церебеларни хемисфери отколку вермис, атрофија на вентралниот понс и церебралниот кортекс во помала мера. Други невроанатомки карактеристики вклучуваат тешка прогресивна микроцефалија и вентрикуломегалија.

Ако предизвикувачката мутација е позната кај родителите носители, достапни се рутински методи за пренатално тестирање или предимплантациска генетска дијагноза.

Преваленцата на ПЦХ е непозната. Повеќето подтипови се многу ретки.

Преносот е автосомно рецесивен и за погоденото семејство се препорачува генетско советување.

---

---