Псевдохипопаратироидизам тип 1А
Definicija
Псевдохипопаратироидизам тип 1А (ПХП1а) е тип на псевдохипопаратироидизам (ПХП) кој се карактеризира со ренална отпорност на паратироиден хормон (ПТХ), што резултира со хипокалцемија, хиперфосфатемија и покачен ПТХ; отпорност на други хормони, вклучувајќи тироид стимулирачки хормон (ТСХ), гонадотропини и хормон за раст-ослободувачки хормон; и констелација на клинички карактеристики позната како Албрајт наследна остеодистрофија (АХО).
Пребарување
Pun naziv
Псевдохипопаратироидизам тип 1А
Kratki naziv
---
Sinonimi
АХО-ПХП синдром Ia Албрајт наследна остеодистрофија-ПХП синдром Ia
Orpha broj
79443
Kategorija
Podkategorija
Naziv na stranom jeziku
---
Prevalenca
Непознато
Nasleđivanje
Автосомно доминантно
Period početka bolesti
---
ICD 10
E20.1
OMIM
103580
UMLS
C3494506
GARD
7486
MEDDRA
---
Tekstualni opis
Почетокот на ендокрините симптоми започнува за време на детството, иако, за време на неонатален скрининг се пријавени случаи со тежок хипотироидизам. Пациентите имаат различи степени на АХО карактеристики (вклучувајќи прекумерна дебелина). Ектопичните окоскувања можат да се движат од отсутни до опсежни и да предизвикуваат силна болка. Застојот во развој е високо променлив, дури и кај семејства со истата мутација. Отпорот на ПСХ не е типично присутен при раѓање, но се развива со текот на времето, кај некои пациенти го има уште од неколку месечна возраст. Другите симптоми поврзани со хипокалцемија вклучуваат: отрпнатост, напади, тетанија, катаракта или дентални проблеми. Благиот отпор на ТСХ често е присутен при раѓање и може да се дијагностицира преку неонатален скрининг на конгенитален хипотироидизам и обично е асимптоматичен. Многу чести се гонадална дисфункција со одложено или нецелосно сексуално созревање, аменореја или олигоменореја и/или неплодност. Недостатокот на хормон за раст (ГХ) е присутен кај околу 60% од пациентите, додека пак отпорноста на калцитонин и на епинефрин е ретка. Отпорноста на хормони може да се развие со текот на времето, сѐ до доцна зрелост. Пријавени се и ревматолошки компликации. Еволуцијата на минерализација на коските останува нејасна.
Etiologija
Кај околу 70-80% од случаите, ПХП-Iа е предизвикан од хаплоинсуфиенција поради мајчински наследени хетерозиготни инактивациски мутации во генот GNAS (20q13). Во еден дел од пациентите кои се негативни на овие мутации, пријавени се дефекти на метилација во истиот локус.
Prognoza
bolest_prognoza
Diferencijalna dijagnoza
Диференцијалните дијагнози вклучуваат примарен хипотироидизам, секундарен хиперпаратироидизам поради недостаток на витамин Д, а и други типови на ПХП.
Tretman
Лекувањето се базира на одржување на нормокалцемија, а кога е можно, нормализирање на серумските нивоа на ПТХ, со активна форма на витамин Д (алфакалцидол или калцитриол) и суплементација на калциум. Поврзаните ендокринопатии треба да се лекуваат кога се присутни (особено хипотироидизам, недостаток на хормон за раст и хипогонадизам) со левотироксин и полови хормони. Што поскоро треба да се започне со заменската терапија со ГХ. Нема лекување за АХО. Субкутаните окоскувања може да се отстранат хируршки кога се особено големи или предизвикуваат болка/неудобност.
Dijagnostičke metode
Дијагнозата на отпорност на ПТХ се базира на мерење на серумски калциум, фосфат и ПТХ. После инфузија на биосинтетски ПТХ (кој може да биде корисен кај тешки случаи), нефрогенскиот цАМП и уринарната екскреција на фосфат не се зголемуваат. АХО се дијагностицира и клинички и на рендген, покажувајќи типично скратување на четвртиот метакарпал. Дијагнозата се потврдува со генетско тестирање.
Antenatalna dijagnoza
Антенатална дијагноза е можна кога е позната предизвикувачката мутација во семејството.
Epidemiologija
Преваленцата на ПХП (1a и 1б) е проценета на 1/295,000 во јапонска студија. Преваленцата на ПХП (1a, 1б и псевдопсевдохипопаратироидизам ППХП) е проценета на 1/150,000 во Италија.
Genetsko savetovanje
Преносот е автосомно доминантен со родителско втиснување. Отпорноста на хормони се развива само после мајчинско наследување. Во де ново мутациите (25% од случаите), отпорноста на хормони е поврзана со мутација на мајчинската алела на генот. Кај случаи кадешто се најдени дефекти на метилација, генетското советување може да биде тешко или скоро невозможно.
Terapija
---
Klinička istraživanja
---