Синдром на линеарен невус себакеус

Иако термините епидермален невус синдром и линеарен лоен невус синдром, често се користат наизменично, епидермалниот невус синдром се однесува на група на болести кои се карактеризираат со поврзаност на сите различни епидермални бенки со вклученост на други органи. ЛНСС строго е поврзана со пациенти кои имаат типичен среден невус со идентификувани три дерматолошки фази. Во фаза 1, од раѓање до пубертет, лезијата е мала и без влакна и може и да се намали. Во фаза 2, после пубертет, се појавува зголемување на жлездите и епидермисот станува верикозен. За време на фаза 3, можна е малигна трансформација на лезијата, со најчеста патологија на базален клеточен епителиом. Главните невролошки симптоми се напади (кај 75% од пациентите) и интелектуален дефицит (кај 60% од пациентите). Кај овој синдром може да се погодени многу други системи во организмот, вклучувајќи и кардиоваскуларен (аортна коарктација), скелетен (локализирана кранијална фиброзна дисплазија, скелетна хипоплазија, формирање на коскени структури, сколиоза и кифосколиоза, рахитис отпорен на Д витамин и хипофосфатемија), офталмолошки (страбизам, ретинални аномалии, колобом, катаракти, корнеална васкуларизација и окуларни хемангиоми) и урогенитален систем (бубрег како потковица).