Синдром на микродупликација 15q11q13

Синдромот настанува поради интерстицијални дупликации кои ги опфаќаат импринтираниот критичен регион на Прадер-Вили / Ангелман, од чии делеции се случува Прадер Вили и Ангелман синдром. Проксималниот регион на хромозомот 15q е нестабилен и богат со повторување на секвенци на ниска копија, кои се обично супстрати на клинички релевантни преуредувања со различни ефекти во зависност од кој родител потекнуваат, вклучувајќи и дупликации кои се случуваат преференцијално на мајчинскиот хромозом. Само два мајчински експресирани гени UBE3A и ATP10C се лоцирани на импринтираниот домен. Интерстицијалните дупликации се од скоро униформна големина од 4Мб, споделувајќи ги истите прекини со делеции и околу 2/3 од нив изгледа дека потекнуваат од интерхромозомски настан, додека останатите се интрахромозомски. Интерстицијалните трипликации се многу ретки. Интерстицијалните дупликаци обично се случуваат де ново и се многу поретки од инвертираните дупликации ко иводат до инв дуп(15) синдромот.

bolest_prognoza

Диференцијалната дијагноза вклучува други причини за застој во развој, АСД и епилепсија. Сериозна рана хипотонија може да доведе до генетска евалуација за ПВС, со што се наоѓа дупликацијата 15q11-q13. Генетското тестирање ги исклучува другите нарушувања со слична клиничка слика и поврзани со прекуброен маркер хромозом (СМЦ) кој е изведен од 15, како и инв дуп(15), или многу поретко двоен СМЦ кој доведува до парцијална хексасомија на мајчински наследениот PWACR.

Мултидисциплинарниот третман вклучува сеопфатна невролошка и развојна евалуација. Видео ЕЕГ анализата се препорачува за да се карактеризираат нападите и да се открие првиот извор на фармакотерапија. Редовната контрола е суштинска, бидејќи нападите не се контролираат лесно. Развојните евалуации дозволуваат да се планираат рани интервенции: физички, професионални и говорни. Ултразвук на срце треба да се направи кај сите носители за да се исклучи срцева маана.

На дијагнозата треба да се помисли кога детето има рана хипотонија, мали дисморфни карактеристики, застој во развој / интелектуален дисабилитет, АСД и напади. Дијагнозата се потврдува со стандардна цитогенетика (Г-Р -врзување, за идентификување на дупликации) и интерфазна флуоресцентна ин ситу хибридизација, со помош на сонди од проксималниот хромозом 15 и PWACR, што покажува дуп15q11-q13, што го опфаќа PWACR. Молекуларните анализи (микросателитски анализи или родителска ДНК и метилациски специфичен ПЦР на пробанд ДНК) се потребни за да се открие потекло на родител. Компаративна микрозрачна геномска хибридизација е моќен метод за откривање на степенот на дупликација.

Можна е пренатална дијагноза преку земање на фетални клетки со амниоцентеза или ЦВС процедура, кои потоа се анализираат со цитогенетски и молекуларни методи.

До денес се забележани околу 30 случаи со овој синдром.

Генетското советување треба да се прави со многу претпазливост, бидејќи овој синдром е обично спорадичен и многу ретко семеен.

---

---