Сјогрен-Ларсон синдром

Definicija

Сјогрен-Ларсон синдром (СЛС) е неврокутано нарушување предизвикано од вродена грешка на метаболизам на липид, и се карактеризира со конгенитална ихтиоза, интелектуален дефицит и спастичност

Пребарување

Pun naziv

Сјогрен-Ларсон синдром

Kratki naziv

---

Sinonimi

Недостаток на алкохол оксидоредуктаза на масна киселина

Orpha broj

816

Kategorija

Podkategorija

Naziv na stranom jeziku

---

Prevalenca

1-9 / 1 000 000

Nasleđivanje

Автосомно рецесивно

Period početka bolesti

---

ICD 10

Q87.1

OMIM

270200

UMLS

C0037231

GARD

7654

MEDDRA

10048676
Tekstualni opis
Клиничките карактеристики се развиваат пренатално и во текот на периодот на доенче. Блага хиперкератоза е обично присутна при раѓање и прогресира во генерализирана ихтиоза, особено изразена кај флексните области, на вратот, трупот и екстремитетите. За разлика од други форми на ихтиоза, јадежот е истакната карактеристика. Благ еритематозен дерматит е често присутен при раѓање, а подоцна, со текот на годините, има тенденција да исчезне. Невролошките знаци се појавуваат во текот на првата и втората година од животот, и се состојат од застој во достигнување на моторни постигнувања заради спастичка диплегија, или поретко спастичка тетраплегија. Приближно една половина од пациентите се неподвижни. Нападите се случуваат кај околу 40% од случаите. Интелектуалниот дефицит варира од благ до тежок, иако забележани се ретки пациенти со нормален интелект. Вообичаено се појавуваат одложен говор и дисартрија. Офталмолошката вклученост е често присутна и се карактеризира со ретинални кристални инклузии (т.н блескави бели точки), кои ја опкружуваат фовеата. Чести се фотофобија и миопија. Забележани се дерматоглифични аномалии. Пациентите обично се раѓаат предвреме.
Etiologija
СЛС е предизвикана од мутации во генот АЛДХ3А2 (17p11.2) кој ја кодира масната алдехид дехидрогеназа (ФАЛДХ), ензим кој ја катализира оксидацијата на масни алдехиди во масни киселини. Повеќе од 70 мутации во АЛДХ3А2 се идентификувани, вклучувајќи замени на амино киселините, делеции, вметнувања, и грешки во спојување.
Prognoza
bolest_prognoza
Diferencijalna dijagnoza
Во ран период на доенче, бред почетокот на спастичноста, диференцијалната дијагноза вклучува други форми на конгенитална ихтиоза вклучувајќи ламеларна ихтиоза и конгенитална ихтиозиформна еритродерма. Откако невролошките симптоми ќе се појават подоцна во детството, диференцијалната дијагноза вклучува неколку други невро-ихтиотски синдроми како што се болест на неутрално складиште на липидите (Чанарин-Дорфман синдром), повеќекратен недостаток на сулфатаза и Рефсум болест.
Tretman
Лекувањето треба да биде мултидисциплинарно вклучувајќи невролози, дерматолози, офталмолози, ортопедски хирурзи и физиотерапевти. Лекувањето на ихтиоза се состои од локална апликација на кератолитички агенси или употреба на системски ретиноиди. Нападите обично реагираат на анти-конвулзни лекови и спастичноста се олеснува со хируршки процедури. Посебни диети со додатоци на масни киселини со среден ланец може да помогнат за ихтиозата, но ефектите се ограничени.
Dijagnostičke metode
СЛС се дијагностицира со мерење на активност на ФАЛДХ или масна алкохолна оксидоредуктаза (ФАО) во култивираните фибробласти од кожни биопсии. Дијагнозата може да се потврди со алелна специфична анализа на полимеразна реакција на ланец или со директно секвенционирање на генот АЛДХ3А2.
Antenatalna dijagnoza
Антенатална дијагноза е можна преку биохемиска или молекуларна анализа на амниоцити или хорионски вилусни клетки.
Epidemiologija
Преваленцата е проценета на 1/250,000 во светски размери, но синдромот е почест во Шведска заради основач-ефектот.
Genetsko savetovanje
Пренесувањето е автосомно рецесивно.
Terapija
---
Klinička istraživanja
---