Фон Хипел-Линдо болест
Definicija
Фон Хипел-Линдо болест е фамилијална предиспозиција за рак поврзана со различни малигни и бенигни неоплазми, најчесто ретинален, церебеларен и спинален хемангиобластом, рак на ренални клетки и феохромоцитом.
Пребарување
Pun naziv
Фон Хипел-Линдо болест
Kratki naziv
---
Sinonimi
Фамилијана церебелоретинална ангиоматоза Линдо болест ФХЛ, Фон Хипел Линдо синдром
Orpha broj
892
Kategorija
Podkategorija
Naziv na stranom jeziku
---
Prevalenca
1-9 / 100 000
Nasleđivanje
Автосомно доминантно
Period početka bolesti
---
ICD 10
Q85.8
OMIM
193300
UMLS
C0019562
GARD
7855
MEDDRA
10047716
Tekstualni opis
Ретинални хемангиобластоми се најчеста карактеристика (повеќекратни и двострани кај 50% од случаите). Тие се најчесто асимптоматски, но може да предизвикаат ретинално одвојување, макуларна едема, глауком и губење на видот. Хемангиобластомите на централниот нервен систем се појавуваат кај 40% од случаите и вкупно 60-80% од пациентите. Најчесто се лоцирани во малиот мозок, но ги има и во мозочните клетки и 'рбетниот столб. Тие се бенигни, но предизвикуваат симптоми поради тоа што притискаат на соседните нервни ткива. Во малиот мозок најчесто се поврзани со зголемен интракранијален притисок, главоболки, повраќање или атаксија на ексремитети и тело. Повеќекратните ренални цисти се чести во текот на животот и ризикот од РЦЦ е доста висок - 70%. Некои пациенти имаат феохромоцитоми и може да се асимптоматски, но може и да предизвикаат хипертензија. Епидидимални цисти и цистаденоми (60% од машки пациенти) може да се случат како и повеќекратни цисти на панкреас, но не-секретивни тумори на клетките на отокот на панкреасот се јавуваат само кај околу 10% од пациентите. Најдени се и тумори на еднолимфатичните вреќи (до 10%), и може да предизвикаат губење на слухот. Параганглиоми во главата и вратот се многу ретки - 0,5%. Средната возраст за дијгноза на тумори во ФХЛ е доста помала отколку кај спорадичните случаи. Пријавена е и интрафамилијална варијабилност.
Etiologija
ФХЛ е предизвикан од високо пенетрирачки мутации во ФХЛ генот 3р25.3, класичен тумор супресор. Повеќето случаи се дијагностицирани преку гермлин мутација.
Prognoza
bolest_prognoza
Diferencijalna dijagnoza
Диференцијалната дијагноза вклучува повеќекратна ендокрина неоплазија, неврофиброматоза, полицистични бубрези, туберозна склероза, Бирт-Хог-Дуб синдром, и синдром на наследна феохромоцитом-параганглиом поврзан со мутации на поединечна сукцинатна дехидрогенеза.
Tretman
За лекување е потребен мултидисциплинарен пристап. Операцијата е темел за лекување на туморите. Потоа потребна е доживотна редовна контрола (офталмолошки тестови, магнетна резонанца на мозок, абдоминални скенови, лабораториски тестови). Роднините кои се во ризик, треба да се стават во скрининг програма од детство освен ако ФХЛ не е исклучено со молекуларни генетски анализи.
Dijagnostičke metode
Дијагнозата може да се постави со присуство на еден типичен тумор (хемангиобластом или РЦЦ ретина, ЦНС) и позитивна семејна анамнеза на ФХЛ. Ако нема семејна анамнеза (околу 20% од случаите се де ново) за дијагноза треба повеќе тумори (пример 2 хемангиобластоми или хемангиобластом и РЦЦ). Комплетна крвна слика, мерење на метаболити на катехоламин во урина, анализа на урина, и цитологија на урина може да се индикативни на полицитемија, феохромоитома, ренални аномалии и РЦЦ. Снимките може да се користат за ЦНС тумори, феохромоцитома, ендолимфатични сак тумори, ренални тумори и ренални и панкреатични цисти.
Antenatalna dijagnoza
Антенатална дијагноза е можна преку молекуларна анализа на амниоцити или ЦВС ако мутацијата која ја предизвикува болеста е идентификувана од член во семејството.
Epidemiologija
Преваленцата се проценува на 1 на 53 000, а годишната инциденца при раѓање е 1 на 36 000. Мажите и жените се подеднакво погодени. Средна возраст на дијагноза е 26 години (може да биде од бебе до седма декада).
Genetsko savetovanje
Наследувањето е автосомно доминантно. Треба да се понуди генетско советување.
Terapija
---
Klinička istraživanja
---